In 1360 werd in de buurt van de kerk van Sint Matteo (nu verdwenen) een zeer populaire plaats geopend op het moment dat het "Castelletto di Rialto", een hoge plaats van plezier waar de Venetiaanse magistratuur besloot de talrijke prostituees te concentreren. bewoners. Het openbare bordeel werd "Castelletto" genoemd, misschien omdat het uit hoge huizen zoals torens bestond. In de loop van de tijd had de Castelletto zeer nauwkeurige regels over plaatsen en werkuren, niet toegestaan na twee uur 's nachts, op uitstapjes, alleen op zaterdag en met het hoofd bedekt met een gele sjaal ...
Maar zoals je kunt raden, was het niet eenvoudig om deze regels te beheersen en het werd erger na de Rialto-brand in 1514, waardoor de prostituees gedwongen werden om in de stad te fuseren. Sommigen van hen zochten hun toevlucht in de buurt waar de familie Rampani een gebouw bezat. Wonend in deze buurt van “Ca 'Rampani”, (Ca', wat huis betekent) kregen ze de bijnaam “Carampane”; waarschijnlijk in die tijd niet erg aantrekkelijk, gaven ze de oorsprong van het woord "ti xe una vecia carampana" ("je bent een oude carampana'), wordt tegenwoordig nog steeds gebruikt om een vrouw aan te duiden wiens uiterlijk niet erg prettig is.
Courtisanes vormden in die tijd een aparte categorie van de samenleving. Tijdens de prostitutie vielen courtisanes sociaal op, niet alleen omdat ze konden rekenen op ruime inkomens en invloedrijke bescherming, maar ook vanwege hun hoogontwikkelde kennis van kunst en letteren. Sommigen van hen onderscheidden zich door hun artistieke en literaire talent, dat ze dankzij hun bijzondere conditie vrij konden uitoefenen. In 1500 was er een catalogus van courtisanes met adressen en prijzen.
De beroemdste van de dichters vrouw van vreugde was ongetwijfeld, Veronica franco, geboren in een welgesteld gezin, trouwde op zeer jonge leeftijd met een arts. Ze verliet heel snel het echtelijke bed om zich te wijden aan een leven zonder losbandigheid; dichter en gecultiveerd, ze onderhield vriendschapsrelaties tussen geleerden en edelen in die mate dat ze werd geschilderd door Tintoretto.
Wanneer Hendrik III, koning van Frankrijk in 1574 naar Venetië kwam, wilde hij haar koste wat kost leren kennen door een nacht met haar door te brengen, ter herinnering aan hun ontmoeting bood Veronica de koning haar portret en twee sonnetten aan. Op 40-jarige leeftijd gaf Veronica haar activiteit op en richtte een opvanghuis op voor voormalige prostituees, genaamd "help". Maar daar eindigde zijn leven niet…. Wordt vervolgd.