Murano glas
Glas doet zijn intrede bij Venetië Daarvan getuigt rond het jaar 1000 een document van de benedictijner monnik Fiolario die gloeilampen voor huishoudelijk gebruik produceerde. Ondanks het gevaar dat de werking van de ovens in een toch al zeer dichtbevolkte stad met zich meebrengt, wordt de industrie al snel van groot belang. Het was in 1291 dat de republiek van Venetië besluit om de ovens en meester-glasblazers permanent naar het naburige eiland Murano te verplaatsen. Van alle branden die hebben geteisterd Venetië, werden velen toegeschreven aan de kachels. Deze overdracht liet, naast het voorkomen van brand, ook beter toe om de fabricagegeheimen van een gerenommeerde glasblazerij te bewaren en de voorraad grondstoffen veilig te stellen, waarvan het magazijn ook bekend stond als de "gifkamer". De activiteit van het eiland kreeg al snel een industriële dimensie waardoor het rijkdom en faam kreeg, het werd de grote fabricage van glas en kristal van VenetiëAl vijf eeuwen lang is Murano de basis geweest van een zeer bloeiende productie, die wedijvert met de technieken van Boheems kristal. De fabrieken van Murano leverden het Hof van Frankrijk, het Keizerlijk Hof van Oostenrijk, de rechtbanken van de Italiaanse hertogdommen en de paleizen van Venetië de beste polychrome kristallen kroonluchters en de mooiste spiegels met geslepen glazen lijsten. Zo ontstond de roem van Murano, waar families nog steeds, van generatie op generatie, recepten en geheimen doorgeven die niemand kan evenaren.
Muranoglas is een glas dat rijk is aan lood, gevormd uit een mengsel van kiezelzand, oxiden en carbonaten, met een grote zuiverheid en een glans die dicht bij die van kristal lijkt. Zijn belangrijkste charme komt van het zeer brede scala aan kleuren en de puurheid hiervan. Zelfs vandaag de dag zijn de chemische formules voor de samenstelling van de kleuren zeer goed bewaard gebleven, ook al produceren we maar 66 verschillende kleuren terwijl we er meer dan 300 hebben kunnen produceren!
Murano parels
Naast het ambacht van geblazen glas dat de reputatie van de Venetiaanse productie heeft verworven, wordt er al zeven eeuwen een andere industrie op het eiland Murano voortgezet: de fabricage van glaskralen. Glasparels worden geclassificeerd op basis van hun fabricagetechniek: wikkelen, strekken, vormen, blazen. Bij het wikkelen wikkelt de vakman het gesmolten glas om een staaf. Deze kralen worden individueel gemaakt. Aan de andere kant gebruiken glasmakers voor gestrekte glaskralen staven met een centraal gat, waaruit veel identieke kralen kunnen worden gemaakt. Het zijn voornamelijk deze 2 technieken die in Murano worden gebruikt.
Rosetta- of chevron-kralen worden verkregen uit een glazen stok die bestaat uit verschillende diktes gekleurd glas (meestal blauw, wit en rood), en gevormd met een slijpschijf om een concentrisch sterpatroon te verkrijgen.
Millefiore of Millefiori hebben een fabricageproces vergelijkbaar met dat van visgraatkralen, maar de glasstaven zijn veel dunner, zonder centraal gat. De kleine gesneden stukjes worden rond een metaaldraad samengevoegd door een bindmiddel van gesmolten glas, de hete kraal wordt in een mal geperst om het zijn uiteindelijke vorm te geven, vervolgens afgekoeld en ondergedompeld in het zuur om aan de draad te knagen, die het gat zal vormen.
Geblazen glaskralen, de vorm van de parel wordt gecreëerd door de blazer, daarna worden er andere kleuren glas, goud of zilver op afgezet. Door de bewegingen van de blazer ontstaan de karakteristieke spiraalvormen van deze kralen.
Aventurijn bevat minuscule koperkristallen, die het glas een prachtige irisatie geven. Het wordt afgeplat tot een dun lint dat op de parels wordt aangebracht. Dit proces is te vinden in Sommerso-parels.
De naam Sommerso-parels komt van de fabricagetechniek van dit type parel, die bestaat uit het omwikkelen van gekleurd glas of meer algemeen een bladgoud met een laag transparant glas.
Met lampen omwikkelde kralen worden verkregen door een glazen staaf te smelten en deze rond een dunne koperen staaf te wikkelen die de vakman constant ronddraait. De aldus gevormde parel wordt vervolgens versierd en vervolgens in zuur gedompeld om het metaal op te lossen en het gat te vormen.
Vandaag de dag is de site in Murano nog steeds erg actief in de productie van Italiaans glas en in het bijzonder parels.