De sjaal van de vrouwen van Venetië, een verloren symbool

Toen in 1921 de kunstenaar E.M. Baroni schrijft met passie en emotie een boekje waarin de Venetiaanse sjaal wordt geprezen, dit prachtige sieraad dat kenmerkend is voor Venetiaanse dameskleding, het is al aan het verdwijnen uit de straten van Venetië :

“Momenteel probeert deze originele vrouwelijke versiering, het hoofdornament van deze mooie elegante vrouwen te verdwijnen. Venetianen, vooral jullie meisjes, jullie jongeren, jullie lijken bijna minachting te hebben voor jullie sjaal, het lijkt erop dat de droom van de vrolijke en lichtgevende naaisters van Venetië ten einde loopt. Waar zijn deze kleine groepen anoniem die dit spul kunnen dragen, hun hoed op kunnen zetten en zichzelf gaan aanbieden aan de bewondering van de menigte, stevig gekleed in het zwart, terwijl ze de kus van de zon het mooie dikke blonde haar, bruin, kastanjebruin laten strelen . De sjaal staat op het punt te verdwijnen. Deze prachtige sjaal wordt door de decoratieve kunsten bloot gedragen. Of worden de ruime plooien, de vormen die het lichaam strelen en het een verleidelijke soepelheid geven, een ongeëvenaarde zachtheid geëerd door de mysterieuze en erotische charmes van het vrouwelijk lichaam. "

Luxe sjaals versierd met onwerkelijke bloemen dienen als avondmantel en hebben de voorkeur van mooie en elegante Venetiaanse dames. Maar de eenvoudigste en meest elegante is de zwarte sjaal, prachtig, versierd met een paar zijden bloemen geborduurd op de soepele stof aan de oorsprong van de lange dunne franjes.

Waarom hebben Venetiaanse vrouwen de sjaal bijna volledig verlaten?
Voor de oorlog werd de sjaal in het algemeen door alle vrouwen gedragen, omdat de traditie vrouwen op de een of andere manier ertoe aanzette de hoofddoek te dragen (el fazuol, in de oudheid), een bewijs van eerlijkheid en respectabiliteit. De 'el fazuol'-sjaal was verboden voor prostituees, dit verbod is lang in de gewoonten gebleven.
Toen kwam de oorlog. Duizenden winkels moesten noodgedwongen hun toevlucht zoeken in andere steden in Italië en een paar jaar wegblijven uit Venetië. Door in nieuwe omgevingen te zijn waar vrouwen geen hoofddoek droegen, werd nieuwe mode gemaakt. Terug in Venetië boden veel winkels deze sjaals niet meer aan.
Met de devaluatie van de lira steeg de prijs van sjaals aanzienlijk, waardoor luxe vrouwen liever investeerden in hoeden, blouses, en uiteindelijk ontmoedigden de prijzen veel andere vrouwen die nog steeds trouw bleven aan deze traditie die ze niet konden behouden.
Zo was in een paar jaar na de oorlog dit accessoire van de traditionele Venetiaanse klederdracht bijna volledig verdwenen uit de straten van Venetië.

Dankzij Sabrina en Betty van de boetiek "Sartoria dei Dogi" worden veel oude sjaals weer tot leven gebracht, ze maken prachtige met de hand geborduurde sjaals, in een perfecte Venetiaanse stijl.
De kledingworkshop is een van de fasen van het ambachtscircuit dat wordt aangeboden door "het andere Venetië".

Voor meer informatie: info@laltravenezia.it

Bron: "The Venetian shawl" door EMBaroni, uitgegeven door Filippi Publisher Venice